«Шаңырақ» – қазақтар үшін бірліктің бейнесі болды. Шаңырақ отбасылық мұра, ұрпақ жалғасының белгісі болды. Ешбір жағдайда оны аударуға, тастауға болмайды. Қазақтардың мұраға шаңырақ алған ұлы «шаңырақ иесі» («шаңырақ сақтаушы») деп аталды. Шаңыраққа көптеген салт-дәстүрлер, нанымдар, мақал-мәтелдер және т.б. байланысты. «Шаңырақтың» осы айтулы күнінде №1 Студенттер үйінің меңгерушісі мен білім алушылары «Бесікке салу» әдет-ғұрпын көрсетті. Сондай-ақ Әже қазақ бесік жырын шырқап, жаңа туған сәбиді бесікке салды. Баланың өмірі жарқын, маңызды оқиғаларға толы және ұзақ болсын деп ақсақал бата (өсиет сөздері) берді. Сондай-ақ, шаңырақтың астындағы бұл үйде сәбиге есім берілді, бұл да ерекше әдет болып табылады.
